Bemiddelen in arbeidszaken zonder achtergrondkennis van het arbeidsrecht is als fietsen zonder stuur.

Bemiddelen in arbeidszaken zonder achtergrondkennis van het arbeidsrecht is als fietsen zonder stuur. Je beweegt wel, maar de richting ontbreekt.

Gisteravond, tijdens een krachtige sessie binnen onze opleiding tot bemiddelaar in arbeid-en sociale zaken, maakte docent mr. Alexander Maes héél duidelijk waarom Arbeidsrecht in bemiddeling ertoe doet. Arbeidsconflicten draaien om emoties, misverstanden of gekwetst vertrouwen, maar ze raken ook aan rechten, plichten én grenzen die wettelijk vastliggen. En dat is geen detail. Een bemiddelaar mag – hoe verbindend en creatief ook – nooit voorstellen begeleiden die ingaan tegen wat wettelijk echt niet mag en niet van afweken kan worden. Dat noemen we 'de openbare orde'. Denk aan zaken als ontslagbescherming of het recht op een veilige werkplek. Daar mag je simpelweg niet omheen, ook niet "omdat het voor beide partijen werkt".

Wat betekent dit voor de praktijk? Dat bemiddelaars – of ze nu jurist zijn of niet – zich bewust moeten zijn van de juridische kaders waarbinnen ze werken, deze achtergrond kaders algemeen herkennen. Niet om juridische gevechten te voeren, maar om veilige, haalbare en gedragen oplossingen mogelijk te maken.

Onze ervaring in de opleiding leert. Ook niet-juristen slagen hier uitstekend in. Mits goed begeleid, ontstaat er juist een krachtig evenwicht tussen empathie en structuur. En dat is de essentie van goede bemiddeling.

Aan collega Alexander Maes voor de heldere inzichten, en aan onze deelnemers voor het scherpe gesprek. De afwezigen hadden ongelijk.